Hoi! Ik heb de afgelopen week eindelijk al mijn oude troep opgeruimd die op de zolder van mijn moeder stond. Dus daar schreef ik wat over. Mijn allerlaatste special voor de Volkskrant ging live. Én ik heb een gifje van een hysterisch lachende bulldog puppy. Dus waar wacht je nog op? Scroll ze!

Mijn leven in kartonnen dozen

Je hele leven verzamel je spullen. Dan moet je verhuizen. Je maakt een inschatting: wat vind ik over tien jaar nog steeds belangrijk? Die dingen doe je in een doos. Na een paar jaar doe je die doos weer open en gooi je het grootste deel alsnog weg.

Afgelopen week zag ik heel veel van die dozen, want ik had na mijn vertrek bij de Volkskrant eindelijk eens tijd om de zolder van mijn moeder op te ruimen (en voor haar te koken). 

En heel vaak gooide ik dus dingen weg waarvan ik dacht: waarom vond ik dit ooit belangrijk? 

Die eindeloze dozen met boeken bijvoorbeeld. Het leek me destijds het toppunt van intellect en volwassenheid om de complete werken van Charles Dickens en Carl Jung te hebben. Niet dat ik het ooit las, maar het stond wel heel geleerd in mijn boekenkast. 

Ik dacht ook dat ik het heel handig zou vinden om een collectie te hebben van artikelen uit tijdschriften ergens rond de eeuwwisseling. 'De beste geluidskaarten voor uw PC' uit de Computer! Totaal van 2001. Complete jaargangen van gamesmagazine Power Unlimited van 1993 tot rond het jaar 2000. Artikelen over de politieke situatie in Nederland uit de Intermediar ergens rond 2005. 

In 2018 bleek het toch een stuk minder relevant. Die 25(!) dozen met boeken reduceerde ik tot één. Van de tijdschriften bewaarde ik hoogstens drie exemplaren per titel. 

En dan was er nog het persoonlijke archief. Daar moest ik wel even door wat schroom en awkardness heen bijten.

Ik was vroeger (en nog steeds) best wel een nerd. Op de middelbare school speelde ik zoals veel andere (mannelijke) nerds het kaartspel Magic: The Gathering. Ik was creatief, en ontwierp ook zelf kaarten en collectible card games. Met bijvoorbeeld mijn schoolvrienden op de kaartjes. Of leraren. Of mijn familie (ik overweeg nog een variant te maken met alle lezers van De Circulaire).

Er was ook een vrij grote collectie pubergedichten. Die heb ik zonder te lezen in een doos gegooid. Zoveel gêne kon ik niet aan na de zelfgemaakte Magic-kaarten.

Daarna ben ik alles gaan ordenen volgens een uitgekiend systeem. Ik heb nu een 'A' collectie (met persoonlijke dingen) en een 'B' collectie (met artikelen en curiosa). 'A3' zijn opleidingen, 'A5' zijn organisaties waar ik voor heb gewerkt', 'A2' zijn projecten en 'A1' zijn persoonlijke dingen. Binnen die codes zitten deelcollecties. De middelbare school is A3.3, de chef kattengifjes A1.9 (ze houdt van archieven, dus ze vind het niet erg dat ik haar een catalogusnummer heb gegeven).

Waarschijnlijk kijk ik over tien jaar terug naar dat systeem en ga ik me daar dan over verbazen. Waarom ik zo'n complexe hiërarchie heb bedacht. Waarom het echt noodzakelijk was alle pubergedichten ongelezen in een doos te gooien.

En waarom ik in vredesnaam in 2018 voor iedereen die lid was van De Circulaire opbiechtte dat ik Magic-kaarten ontwierp van mijn leraren op de middelbare school.

De raarste huizen van Funda

De favoriete zondagmiddagactiviteit van de chef kattengifjes en ik: foto's kijken van de allergoedkoopste (onder de €100.000) huizen op Funda. 

Vooral in de grensstreek (bij Emmen en Venlo) is het vaak raak:

• In dit huis moet je nog bijna zelf water oppompen (let ook op vergeelde de dierenplaatjes).

• Een tijdscapsule van wat er in de jaren vijftig hip was.

• Ik gok dat deze mensen een tweeling hebben.

• Bijna precies het huis van mijn grootmoeder.

• Opruimen als de makelaar komt is nergens voor nodig (let ook op de colaflessen en melkpakken).

Wat ik de afgelopen twee weken deed

• De laatste productie die ik voor de Volkskrant maakte ging live: verslaggever Dion ging van Utrecht naar Barcelona met zowel de trein als heel duurzaam met het vliegtuig. Met de trein duurde het alleen wel ietsjes langer: dertien uur.

• Ik zag Lawrence of Arabia (1962) op een fantastische 70mm-kopie in EYE Amsterdam. Wat een ervaring. Alleen deze week nog te zien.

De beste linkjes

Superinteressant

• Als je van de zomer op een festival bent leun je vast wel eens tegen een zwart hekje aan bij een optreden. Kijk er maar een goed naar, want er zit een heel verhaal achter: het hekje van Mojo.

• De geweldige, door Spike Jonze geregisseerde, advertentie voor de nieuwe Apple HomePod heb je vast al lang gezien. De making of is al net zo vet want: alles is analoog aan die productie.

• De symptomen van coeliakie (glutenintolerantie) waren in het jaar 100 al bekend bij de Oude Grieken. Maar het duurde meer dan 1.800 jaar voor een Nederlandse arts tijdens de oorlog de link legde met gluten. Hoe dat kwam? De hongerwinter.

• De 25 favoriete platen van David Bowie. De man had (uiteraard) een goede smaak.

Supertechnisch

• Marit Willemsen interviewde de stagiair die 180 van de originele emoji ontwierp voor Apple. Ja, ook deze: 🍆.

• Auteur David Gerrold, die de bekende Star Trek-aflevering The Trouble With Tribbles schreef, had in 1999 al precies door hoe een smartphone zou werken: is that a PITA in your pocket?

• Dylan Curran laat in 30 tweets zien wat Facebook en Google van je weten. Nogal veel.

• Hoe de puntjes in je Gmail-adres heel handig zijn voor oplichters.

• De tien belangrijkste technologieën van 2018 volgens de MIT Technology Review.

Superleuk

• Een profiel van een whatsappgroep voor mannen die graag kattenfoto's uitwisselen: we love poes.

• Via Joost: hoe veegden de Romeinen hun reet af zonder toiletpapier?

• Vice heeft een korte geschiedenis van het woord 'neuken'.

• In het mooie Peizerwold, in de buurt van Groningen, staat een stoplicht. Het gaat om 7.00 aan, om 10.00 springt het op rood, en daarna gaat het weer uit. Niemand weet waarom. Het is het meest zinloze stoplicht van Nederland.

De beste dierengifjes

Ook deze keer weer met hulp van de alleraardigste Lotte Belice!

Dit vogeltje zou het goed doen in een half-pipe.

Het baasje van deze kat moet nodig eens naar de pedicure.

En dit is hoe ik reageer elke keer als ik Mark Zuckerberg hoor vertellen dat Facebook privacy écht serieus gaat nemen.

𝓓𝓪𝓽 𝔀𝓪𝓼 𝓱𝓮𝓽!

De volgende Circulaire verschijnt op 23 april. Dan ben ik net naar de conferentie Verhalende Journalistiek geweest, dus daar zal ik vast wat over schrijven. En ik heb zeshonderd koffieafspraken gehad, dus je zou zeggen dat ik dan wel meer interessante dingen te melden heb. Anders kan ik die 23ste nog naar de informele EU-gezondheidsraad over de 3e Herziene Convocatie algemeen met informatie over de voortgang van het project relocatie Europees Geneesmiddelen Agentschap en het Fiche Verordening Health Technology assessment samenzzzzzzzz....

Tot dan!