Per 1 april aanstaande treed ik uit dienst bij De Volkskrant. Ik vind dat het weer eens tijd is voor iets nieuws. Wat dat 'nieuws' is weet ik nog niet. In deze Circulaire (die gewoon blijft bestaan hoor!) leest u alles over mijn aanstaande vertrek. Maar ook gewoon de beste linkjes, wat ik de afgelopen twee weken deed (behalve mijn zekere toekomst in het ongewisse gooien) en een kat die spaghetti eet op een loopband.

Adieu, Volkskrant

2013 was een gek jaar voor mij. Ik werd dertig, kocht een huis, reisde drie maanden de wereld over én nam ontslag bij de VPRO. Allemaal in één jaar.

En er gebeurde nóg iets. Ik deed met een team van de VPRO mee aan een hackathon van het Global Editors Network, een internationale club van journalisten. De winnaar van die hackathon zou door mogen naar de finale in het Hotel de Ville in Parijs. Het VPRO-team won niet, dat van de Volkskrant wel. Ze hadden alleen een probleem: geen programmeur. Ze vroegen of ik niet mee wilde naar Parijs. Ja, natuurlijk wilde ik dat wel.

Over die finale in Parijs kan ik een heel verhaal schrijven (zoals dat het een hackathon was zonder tafels, stroom of wifi) maar de conclusie was dat wij, tussen ervaren mensen uit Egypte, Argentinië en de Verenigde Staten, de hackathon wonnen. Sybren van de Volkskrant was er vanaf toen op gebrand dat ik bij de Volkskrant moest komen werken.

Dat gebeurde, op freelancebasis, in januari 2015. Met een heel klein teampje (ik zat er twee dagen in de week) begonnen we de specials te maken die jullie elke twee weken in deze nieuwsbrief voorbij zien komen (een selectie van de mooiste staat op mijn website).

Dat team, en de producties, groeiden veel sneller dan ik had verwacht. Ik trad fulltime in dienst van de Volkskrant en voor ik het wist was er opeens een complete crossmediaredactie met allemaal vaste mensen en freelancers.

De twee jaren daarna ging het niet minder snel. Ik ben de tel een beetje kwijtgeraakt, maar ik heb misschien wel meer dan honderd specials gebouwd voor de Volkskrant en meegeholpen aan talloze andere projecten, zoals video's, podcasts en evenementen. Ik deed dat altijd met ontzettend veel plezier.

Ergens vorig jaar, een precies tijdstip weet ik niet meer, begon dat te veranderen. Plezier veranderde in sleur. Ik had het gevoel dat ik alles al eens gedaan had. Dat er weinig uitdaging meer was. Met dat gevoel heb ik een paar maanden rondgelopen tot ik de simpele conclusie trok: ik heb hier eigenlijk alles wel gedaan wat ik wilde en het is tijd voor nieuwe avonturen.

Dat was een zware boodschap om te vertellen. Maar gelukkig begrepen mijn collega's het wel. Vanaf 1 april ben ik geen medewerker meer van de Volkskrant.

Iedereen die dit al wist heeft me de afgelopen weken natuurlijk gevraagd wat ik straks ga doen. Ik heb geen idee. Goed, ik ga niet opeens loodgieter worden. Iets in de lijn van wat ik heb gedaan wel, maar wat, dat weet ik nog niet.

Maar jullie, als lezers van De Circulaire, kunnen me daar bij helpen. Ik ben vanaf 1 april namelijk weer beschikbaar voor nieuwe leuke dingen als freelancer. Als je deze nieuwsbrief een beetje volgt weet je denk ik wel ongeveer wat ik kan, maar als je wat meer wilt weten kun je natuurlijk eens op mijn website kijken. Of je kan gewoon op 'reply' drukken en me mailen en dan drinken we een keer koffie.

Leuk toch? Ik heb er zin in!

Wat ik de afgelopen twee weken deed

• Ik was bij Lady Gaga in de Ziggo Dome, dankzij Ticketswapkoning M. die kaartjes had kunnen scoren voor de helft (!) van de prijs. Er waren laserstralen, vlammenwerpers, vuurwerkexplosies en projectieschermen die konden veranderen in bruggen waardoor Gaga over het publiek heen kon lopen (zie foto). Ze kon ook nog prachtig zingen en piano en gitaar spelen. Maar de volgende keer ga ik weer gewoon naar Paradiso voor een optreden.

• Ik zag de nieuwe documentaire van Agnès Varda: Visages, Villages. Ik schreef eerder al eens over haar geweldige documentaire uit 2000: Les Glaneurs et la glaneuse. Varda heeft een prachtige stijl waarin ze, zonder enige vorm van pretentie, normale mensen portretteert die ze ogenschijnlijk zomaar tegenkomt. Voor haar nieuwe documentaire werkte de 88(!)-jarige Varda samen met straatkunstenaar JR die metershoge portretten van mensen in de publieke ruimte op muren plakt. Warm aanbevolen.

• Het is bijna 12,5 jaar geleden dat ik mijn website lanceerde, dus het leek me wel aardig om eens wat screenshots op te zoeken zodat iedereen kan zien hoe mijn site de afgelopen jaren veranderd is.

• Ik was de afgelopen week bijna drie uur bezig met het oplossen van een stom technisch probleem. Ik heb dat proberen van me af te schrijven in een blogpost: How software developers really spend their day.

De beste linkjes van het internet

Het mooie van het internet

• Webarchivaris Jason Scott heeft een hele aardige wekelijkse podcast waar hij verhalen vertelt over techniek, nostalgie en schulden (daar wil hij vanaf). De meest recente aflevering, over spreken in het openbaar, is zeer de moeite waard.

• De enige app die nuttig is als je telefoon nog 5% batterij heeft: Die With Me.

• James terwijl John had had had had had had gehad had gehad had een beter effect op de leraar.

• Een van mijn favoriete YouTube-kanalen, Captain Disillusion, bestaat tien jaar. De captain maakte daarom een extra lange aflevering waarin hij nepvideo's met teleportatie debunkt. Superinteressant en vermakelijk.

Het verontrustende van het internet

• BuzzFeed laat perfect zien hoe een hypothetisch stom t-shirt op sociale media zorgt voor hysterie en massakrenking.

• Waarom stuurde iemand in Hawaii op 13 januari per ongeluk een waarschuwing voor een raketaanval? Misschien was het wel een fout in het design van de interface.

• Hoe je het bot-probleem op Twitter op kan lossen met goed design.

• Via Nienke: deepfakes zijn video's waar het gezicht van een beroemdheid op het lichaam is geplakt van iemand anders met behulp van de tool FakeApp. Omdat het tooltje gebruik maakt van machine learning ziet het er griezelig realistisch is. Niet heel verrassend wordt het vooral gebruikt voor pornovideo's met beroemdheden. Maar een gebruiker van Reddit was iets creatiever en heeft een scène uit Star Wars: Rogue One met een jonge Carrie Fisher nagemaakt.

Het andere van het internet

• Het meest vernederende computerspelletje ooit.

• Filosofie-studenten van de UvA beweren een haar te hebben van de Sloveense filosoof Slavoj Žižek.

• Als er nieuwe gebouwen worden ontworpen zie je altijd van die artist impressions van hoe het er uit komt te zien. Maar kloppen ze ook een beetje? De Utrechtse Internet Courant maakte een paar vergelijkingen en verrek, ze kloppen best wel goed.

• Bryan Ropar is zo gek van plastic tuinstoelen (en een beetje autistisch) dat hij een YouTube-kanaal heeft met meer dan 200 tuinstoelvideo's.

• En via Lotte: wat gebeurt er als je op rolschaatsen een uitrit afgaat naar een garagedeur ? Precies wat je denkt. (filmpje van 11 seconden, geluid aan!).

De beste katten- en alpacagifjes

Zoals altijd uitgezocht door de innemend lachende Lotte Belice!

Toen ik nog haar had keek iedereen een beetje zo naar me als ik van de (veel te goedkope) kapper kwam.

Deze kat die de hele tijd nét niet krijgt wat hij wilt staat een beetje symbool voor het hele leven.

Behalve de mens zal ook de kat in de toekomst door robots overbodig worden gemaakt.

Dat was het! Ik hoop dat u een beetje bekomen bent van al het heftige nieuws van deze Circulaire. Gelukkig blijft één ding wel hetzelfde, namelijk dat de volgende editie van deze nieuwsbrief gewoon weer over twee weken verschijnt, op maandagavond, om 20.00.

Tot dan! 👋