Hoe schrijf je met één hand een nieuwsbrief? Nou, niet. 

Het was een koud en donker begin van het jaar, zeker voor de bedroefde lezers van deze nieuwsbrief. Acht weken waren jullie maar liefst verstoken van De Circulaire. Ergo: drie niet verschenen edities en gemiste kansen om naar kattengifjes te kijken! 

Even een recap: op 21 januari stond ik in het Friese Goingarijp (Goaiïngaryp schrijf je daar) op het opstapje van een balkon. Het miezerde, ik nipte van een glas gin-tonic en rookte een gebietste sigaret. Misschien was het de drank, misschien was het de miezer, misschien was 't het geanimeerde gesprek dat ik had, maar íets zorgde ervoor dat ik uitgleed en met mijn schouder vol op dat opstapje terecht kwam. 

"Jezus, wat een smak! Is alles goed?" zei de eigenaar van de gebietste sigaret nog tegen me, maar ik deed net alsof er niks aan de hand was. Ik dronk mijn glas leeg (dat het niet versplinterd in mijn hand en oog zat is een wonder), liep naar binnen, nam paracetamol en ging naar bed.

De volgende dag ging ik voor de zekerheid toch maar naar het ziekenhuis in Heerenveen. De huisarts sprak in vrijwel onverstaanbaar Nederlands dat ik een foto moest laten maken, en dat zag er zo uit:

Dat stuk bij het pijltje bleek een breuk te zijn in de linkerschouder. Een zogenaamde proximale humerusfractuur. In het ziekenhuis kreeg ik een sling (een soort mitella, maar dan zonder ondersteuning bij de elleboog). Met de trein ging ik terug naar Amsterdam. En thuis ontdekte ik dat ik bijna moest overgeven van de pijn als ik met mijn linkerhand een rol wc-papier vasthield en er met mijn niet gebroken rechterarm een stukje van afscheurde. Op dat moment dacht ik: dat zullen wel geen kattengifjes en Circulaires worden de komende tijd.

De pijn viel de volgende dag gelukkig heel erg mee, maar van de hele dag op de bank zitten word je ook niet blij. Na een week of twee kon ik gelukkig weer een beetje naar buiten. En na zes weken mocht de sling af en kon ik eindelijk weer aan het werk.

Wat ik heb geleerd van zes weken rondlopen met een gebroken schouder:

• Mijn gelukkigste moment was toen ik weer spijkerbroeken kon aantrekken en niet hoefde rond te lopen in een campingsmoking.

• De mensen van de afdeling radiologie in het OLVG ziekenhuis hebben een ernstig gebrek aan sociale skills. Eerst had ik een vrouw die bij de foto's opmerkte: "Nou, ik ben geen dokter, maar het lijkt wel alsof je schouder uit de kom is en meerdere breuken heeft". De dokter stelde daarna vast dat mijn arm niet uit de kom was en één breuk had. De tweede foto werd gemaakt door een jolige Vlaming die vroeg wat voor werk ik deed. "Ik programmeer", zei ik. "Ja, dat dacht ik al!", riep hij en sloeg op mijn (wellicht iets te ronde) buik: "Haha! Welvaartsziekte hè!". Ik was zo stupéfait dat ik alleen maar "Ja hoor" kon zeggen. 

• Arrested Development seizoen 4 (via Netflix) is toch een stuk beter dan ik dacht.

• Dirk Gently's Holistic Detective Agency seizoen 1 (ook Netflix) is ook erg goed.

• Meest gestelde vragen als je in een sling rondloopt: "Doet zeker veel pijn hè?" (Nee), "Hoe is dat gebeurd?" (Zie boven), "Je slaapt zeker slecht nu?" (Nee), "Wintersport?" (Nee), "Schaatsen zeker?" (Nee). 

• Meest gestelde vragen als je geen sling meer om hebt: geen. Terwijl ik met al die fysiotherapie en oefeningen nu een stuk meer pijn heb dan toen ik nog in de sling zat.

• De dicteer-optie van mijn iPhone en Mac werkte verrassend goed. Sneller dan met één arm tikken in ieder geval. Maar zodra je eigennamen probeert te dicteren moet je toch weer tikken, zeker als je vieze woorden krijgt.

Ik wens u veel leesplezier met deze post-fracturale Circulaire. 

Kies eens een ander kiesstelsel

Ik deed de afgelopen weken eindelijk weer eens wat behalve herstellen van een schouderbreuk. Er kwamen met de verkiezingen maar liefst dertien partijen in de Tweede Kamer. Maar hoe zou het zijn met een ander kiesstelsel? Bijvoorbeeld met een kiesdrempel? Dat kun je nu zelf zien met een tool die ik maakte samen met designqueen Wendy en schrijfkoning Timo: Kies je stelsel.

Digitale kunst in analoge musea

Ik was in Rotterdam voor twee exposities over digitale cultuur. In de Kunsthal (nog tot 2 april!) zag ik Human/Digital met werken van Constant Dullaart, Tabor Robak en Cory Arcangel. 

De mooiste werken in de Kunsthal waren echter van Rafaël Rozendaal, die ook curator was van de andere tentoonstelling in Het Nieuwe Instituut: Sleep Mode, een expositie over de kunst van de screensaver. Om uw geheugen op te frissen: die zware computermonitoren van vroeger waren gevoelig voor het inbranden van het beeld, en daarom had je programma's die na een paar minuten inactiviteit een animatie lieten zien. In het begin waren die simpel, maar in de loop der tijd werden ze steeds complexer. Rafaël maakte een selectie van enkele tientallen exemplaren, waaronder de dansende lijnen en 3d-pijpen uit de standaardcollectie van Windows. 

Jammer dat er een aantal screensavers niet werkten, waaronder de Nachtwacht onder de screensavers: Flying Toasters, uit de After Dark-collectie. Waar die moest afspelen zag ik Flurry (standaard op de Mac). De screensaver zal toch niet zijn overgenomen door een andere screensaver?

Ga het zelf maar bekijken, nog tot 20 augustus.

Bij de expo in de Kunsthal kwam ik trouwens via de uitstekende nieuwsbrief Kunst kijken met Ko en Kho, die elke maand vijf museumtips naar je sturen.

Van uw belastingcenten

Droomhuis Gezocht is godzijdank weer begonnen, en dit seizoen is echt weer een klein hoogtepuntje op de duffe maandagavond (Nederland 1, 21.20). Om dat te vieren twee gifjes van de beste aflevering tot nu toe: treinengekkies op the Isle of Man. En hierboven in de reprise: Droomhuis Gezocht-bingo!

Overigens is het Twitteraccount van Droomhuis Gezocht echt een goed voorbeeld van hoe je community management doet. Kijk alleen maar naar deze tweet.

Leuks van het internet

Op verzoek van een van onze vaste lezers die mij deze week een alpaca-sleutelhanger gaf experimenteer ik met wat meer kopjes in deze sectie.

Kunst, cultuur en techniek

• Game of life is het bekendste voorbeeld van een cellulaire automaat: een set extreem simpele regels die het leven simuleren via een 'spel' op een raster met zwarte en witte vlakjes. Het fascinerende is dat zelfs die zeer simpele regels patronen kunnen opleveren die weer heel complex zijn. Zo complex, dat je er zelfs een digitale klok in kan maken.

• Gewoon heel mooi: 127 foto's van nachtelijk Tokyo (via Joost).

• Iedereen viel over de man die bij de uitreiking van de Oscars per ongeluk de verkeerde envelop aan Warren Beatty gaf, en daardoor per abuis La La Land uitriep tot winnaar van de beste film in plaats van Moonlight. Maar had het niet gewoon voorkomen kunnen worden met wat betere typografie?

• Pitchfork had een interview met Brian Eno over ambient music.

• Waarom dragen tekenfilmfiguren eigenlijk altijd handschoenen? (video, 4m)

• Waar kun je het schrijven van code mee vergelijken? Dit filmpje, waarin een vader een boterham smeert op basis van instructies die zijn kinderen voor hem schrijven, komt dicht in de buurt.

• Klikken mensen die op hun telefoon je website bezoeken eigenlijk wel op die social media buttons? Uitgebreid onderzoek wijst uit: nee, behalve in één specifiek geval.

Nieuws, politiek en media

• De concullega's van de NRC keken naar de uitslag van de verkiezingen samen met iemand waar je al een hele tijd niet meer aan gedacht had: Ad Melkert.

• Voormalig Late Night-presentator David Letterman doet een boekje open over wat hij van Donald Trump vindt.

• Ryan Holiday schreef meerdere boeken over hoe je marketingcampagnes voor weinig doet door lekker de media te trollen. Een van de fans van zijn boeken is Milo Yiannopoulos, de vrouwenhatende provocateur die bekendheid vergaarde als schrijver op alt-right bastion Breitbart. Holiday schrijft hoe Yiannopoulos de tactieken uit zijn boek gebruikt, en dat we daar mee op moeten houden.

• Donald Trump wil het complete budget schrappen van de Amerikaanse publieke omroep. Ik snap dat wel: hoe minder kritische pers die z'n beleid kunnen controleren hoe beter.

Het leven, de dood en de rest

• Regels zijn regels, zeker in Dresden. Want door het zeer streng naleven van regels staat daar al 28 jaar een stoplicht op rood.

• Geen rode pixels, en toch zien de aardbeien op deze foto er rood uit. Hoe kan dat?

• Via collega Timo: "Ik ben volgens mij een van de weinige personen op deze wereld die water echt niet lekker vindt." Elody V. recenseert de Waterwinkel op Yelp.

• Over de doden niks dan goed, behalve als je een eikel bent en je dochter dat ook zo schrijft in je rouwadvertentie. Leslie Ray Charping, alcoholist, vrouwenmepper en klootzak in het algemeen.

• Wat de vrouwen van Reddit doen als hun vriendje niet kijkt.

• De vraag die iedereen de afgelopen weken bezig hield: wat is het geslacht van Garfield?

• En tenslotte een stuk om van te janken: Amy Rosenthal had terminale kanker (ze overleed op 13 maart) en schreef kort voor haar dood een prachtig datingprofiel voor haar man: you may want to marry my husband.

Vond je het een verbetering, met die tussenkopjes?Stem hier door te klikken: Ja - Mwah - Nee.

De beste kattengifjes

Eindelijk weer (één) kattengifje! Zoals altijd voorgeselecteerd door mijn allerliefste Lotte Belice, die ook deze editie weer heeft ontdaan van afschuwelijke spelfoutjes.

Deze hond heeft niet de beste reflexen.

Een catfight met kittens is vooral schattig, bewijst dit gifje.

Dit is hoe ik me afgelopen week voelde toen duidelijk werd dat Thierry Baudet in de kamer zou komen.

Dat was het! Mits ik niet weer van een fucking opstapje afsodemieter verschijnt De Circulaire #43 gewoon over twee weken. Dan ben ik wel een weekje op vakantie in La Città Eterna (tips welkom!), maar ik kan jullie natuurlijk niet wéér een tergend lange Circulaire-loze periode aandoen. 

Boks!