Hoi! In de laatste Circulaire vòòr de zomerstop schreef ik dat de volgende editie zou verschijnen op 6 september. Maar ik kwam terug, had 80 linkjes verzameld én de chef kattengifjes had ook weer verse eh...kattengifjes. Dus ik dacht: waarom zou ik mijn smachtende lezertjes niet een week eerder verblijden dan beloofd?

Ergo: de eerste editie van alweer de zevende jaargang van De Circulaire! Met: wat ik deze zomer deed, hoe de Taliban ervoor heeft gezorgd dat de pandemie voorbij is, een boel nieuwe linkjes én uiteraard weer nare katten, slimme apen en blije honden.

Veel leesplezier dus, met deze Circulaire!

Corona-na

Iedereen en z'n kat (kippen en de poes van de buren tellen ook) liet me recent weten dat de pandemie voorbij is. Althans, volgens de definitie die ik hanteer sinds de 113de-editie (4 mei 2020) van deze nieuwsbrief: als er op Teletekst-pagina 101 geen kopje met 'corona' meer staat is de pandemie voorbij.

Sinds 11 mei 2020 maak ik elke dag twee screenshots (met een scriptje hoor, ik sta niet elke dag om 6 uur op). En zo weet ik dat op zondag 15 augustus jongstleden ergens tussen 6 uur 's ochtends en 6 uur 's avonds het gewraakte kopje verdween. Op de oude plek kwam een kopje over Afghanistan. Het einde van de crisis hebben we dus te danken aan de Taliban. Ook het einde van vrouwenrechten daar trouwens, maar dat is een ander verhaal.

De afgelopen anderhalf jaar hield ik twee keer een enquête waar ik u vroeg om een einddatum van de crisis te voorspellen. De eerste enquête was half april 2020, bijna anderhalf jaar geleden. Één trouwe lezer voorspelde toen dat de crisis op 1 augustus 2021 afgelopen zou zijn. Een vooruitziende blik! Die enquête was anoniem, dus ik weet helaas alleen dat deze respondent uitkeek naar 'het pannenkoekenhuis bij alle natuur' en hoopte dat 'de deelbare-circulaire-noneconomie een boost krijgt'. Ik mag hopen dat deze lezer zich inmiddels ongans heeft gegeten aan tweedehands pannenkoeken!

De toekomst

Goed, ik ben natuurlijk niet naïef en weet ook wel dat er een grote kans is dat het corona-kopje deze herfst weer terugkeert op Teletekst. Maar corona lijkt te verschuiven van pandemie naar endemie: een toevoeging aan het menu 'nare ziektes waar je erg beroerd van wordt of dood aan gaat', maar geen reden om de maatschappij compleet stil te leggen.

Wat neem ik mee van de afgelopen anderhalf jaar (behalve een covidinfectie)? Helaas vooral veel cynisme en teleurstelling over hoe de politiek de crisis (niet) heeft aangepakt. Eigenlijk ging maar één ding, uiteindelijk, relatief goed: de vaccinaties. De rest van het Nederlandse beleid bestond vooral uit afwachten en te laat, of half, handelen zonder samenhangende strategie. Mondkapjes werden in de hele wereld gedragen, behalve in Nederland, omdat het RIVM er geen vertrouwen in had. Testen kon pas op grote schaal toen half Nederland al besmet was. Het nachtleven werd halsoverkop onverantwoord geopend, en toen heel snel weer gesloten. En de complete cultuursector wordt nog steeds onwaarschijnlijk hard getroffen door de maatregelen omdat het kabinet van mening is dat een DVD-tje kijken een prima alternatief is.

En dan hebben we het alleen over corona. Er was ook nog een toeslagenaffaire en, recent, de evacuatie (of het gebrek daaraan) van Nederlandse Afghanen. De hoofdrolspelers die verantwoordelijk waren voor al die miskleunen zijn al bijna een half jaar bezig om een nieuw kabinet te formeren. Ik zie de verbaasde gezichten al wanneer er weer eens een onderzoek verschijnt waaruit blijkt dat mensen geen vertrouwen meer hebben in de politiek: hoe zou dát nou komen?

Natuurlijk, het is makkelijk om kritiek te hebben. En iedereen heeft dat ook. Nog iets waar ik cynisch van word. Toen ik deze Circulaire aan het schrijven was keek ik voor de lol weer eens op Twitter. Van de laatste vijftig persoonlijke tweets was ruim een derde ergens boos over. Bas Heijne schreef in het NRC recent dat al die woede politici vooral apathisch maakt, en niet gemotiveerd. Daar kan ik me iets bij voorstellen.

Hoe het allemaal dan wél moet weet ik ook niet. Zeker als de volgende crisis, die van het klimaat, steeds meer deel van ons leven gaat uitmaken. Maar goed, laten we de aandacht even verleggen naar iets wat wél goed ging: vakantie vieren.

De chef kattengifjes en ik hielden zes weken vakantie (een van de voordelen van het freelancebestaan). We verbleven een week in een huisje in Winterswijk, ik deed een week een aquarelcursus en we maakten een road trip van drie weken door midden en oost-Duitsland. Daar bezochten we zo'n 25 musea, een stuk of 15 plaatsen en veel natuurgebieden.

In Berlijn bezochten we de Gemäldegalerie. De collectie kan zich meten met de beste ter wereld (denk National Gallery, Louvre, Rijksmuseum, etc). Maar omdat het gebouw er niet erg aantrekkelijk uitziet (meer een bibliotheek dan een museum) én omdat het vrij ver van het centrale Museuminsel ligt is het niet druk.

Alle rust dus om foto's te maken van de werken met mijn smartphone. Ik nam daar vijftien jaar geleden ook al eens foto's, destijds met een Canon Powershot A540. Die foto's kan ik dus nu goed vergelijken en dan zie je hoe enorm de consumentenfotografie vooruit is gegaan. Boven in het portret van Rogier van der Weyden staat links de foto die ik maakte met de Powershot, rechts het beeld van mijn iPhone 12. Wat een verschil!

Afgezien van wat coronatesten (die je soms moet afnemen voor een hotelovernachting) en het verplicht dragen van (medische) mondkapjes in alle binnenruimtes (ja, daar wel) voelde het toch eigenlijk best wel weer als een normale vakantie. Dresden, Münster, Braunschweig, Postdam: het was een genot om op al die plekken te zijn en mensen te horen praten in een andere taal dan die je dagelijks hoort.

Duimen dus, dat Teletekst corona-vrij blijft.

Mediadieet

Wat ik de afgelopen tijd bezocht, las en keek.

• Real Feelings: Emotion and Technology. Expositie met zo'n 20 werken over de relatie tussen technologie en emotie in het Eindhovense MU. Er is een deepdream-videoclip, een heftige VR-ervaring waar je door je hoofd wordt geschoten en een amorfe vleesblob waar je lekker op kan chillen (zie foto). Nog tot zondag 12 september. (★★★☆)

• Mark Rutte. Biografie van NRC-journalist Petra de Koning. Ze schetst Rutte als een man die vanaf zijn prille jeugd al wist én uitsprak dat hij premier wilde worden. Het "plan Catshuis" voerde hij uit met een obsessieve hoeveelheid routine en bewustzijn over hoe beeldvorming allesbepalend is. Zeer leesbaar geschreven als een serie anekdotes. Daardoor mis je soms wel iets van diepgang en duiding. (★★★☆)

• Zomergasten. Gasten stellen hun ideale televisieavond samen, en worden daarover drie uur lang geïnterviewd door Janine Abbring. Altijd boeiend, maar qua gasten een beetje hit-or-miss. De beste aflevering was die met schrijver Alfred Birney, die leek te vergeten dat er honderdduizenden mensen live naar hem aan het kijken waren. Die aflevering is nog terug te kijken tot aanstaande zaterdag. (★★★☆)

De beste linkjes

• De heilige bibliotheek volgens een neuraal netwerk. (via Joost & Kees)

• Wat een variabel logo is en hoe je ze schaalbaar maakt voor alle schermen. (via Patrick)

• Zo waar: hoe het is om tegenwoordig een website te bezoeken. (via Waa)

• De chef kattengifjes tipt graag fotograaf Erwin van Delden, die portretten maakt van mensen op straat en crimineel weinig volgers heeft op Instagram. Daar kun jij iets aan doen.

• Fictieve films ín films? Of nepseries ín een serie? Vind ze op Nestflix.

• Een van de bekendste memes is 'surprised Pikachu', gebruikt voor situaties waarin mensen tóch worden verrast door dingen die niet verrassend zijn. Maar was die meme eigenlijk deel van een slinkse marketingcampagne?

• Je kan tegenwoordig vuurwapens maken met een 3D-printer, volgens de Amerikaanse president Biden zelfs in een halfuurtje. Maar hoe makkelijk is het écht om een geweer te printen?

• Als je niet al een hekel had aan SUV's is hier nog een goede reden: SUV's zijn de op één na grootste oorzaak van stijging in de wereldwijde uitstoot van kooldioxide in het afgelopen decennium.

• Het is bijna twintig jaar geleden dat twee vliegtuigen zich in de Twin Towers in New York City boorden. The Atlantic kijkt terug met de familie van één van de slachtoffers: wat liet Bobby McIlvaine achter?

• Tijdens de pandemie waren er verschillende projecten om met behulp van AI sneller besmette patiënten te identificeren. Britse onderzoeksgroepen analyseerde 415 verschillende tools en wat bleek? Geen enkele tool is bruikbaar in de zorg.

• Sarah Brand zingt over haar rode jurk. En heel knap: geen enkele noot is zuiver.

• Al eens eerder hier gelinkt, maar gewoon nog eens omdat het zo consequent briljant blijft: het Twitter-account @fesshole waar mensen anoniem afschuwelijke dingen opbiechten.

• Hoe alle discussies gaan tussen doktoren en mensen die niet gevaccineerd willen worden.

• De volgende stap voor CAPTCHA's: is dit schilderij minder dan twintig euro of meer dan drieduizend euro waard?

• Een oneindige fotoreeks van katten die naar katten kijken. (natuurlijk via Lieven)

De beste gifjes

Lotte Belice, de superleuke chef kattengifjes, heeft als doel voor de post-corona periode om alle boeken van Louis Couperus te lezen. Recent las ze alle vier de Boeken der kleine zielen. Gelukkig had ze ook nog tijd om gifjes te zoeken van andere kleine zielen!

Dit kleine zieltje is vooral zielig.

Deze aap kan iets wat de helft van treinreizend Nederland niet lijkt te kunnen.

En deze twee zieltjes tonen dat je ook blij kan zijn met niks.

En dit zieltje heeft de nieuwsbrief uit!

Op maandag 13 september is het de internationale dag van de chocolade én de dag van de programmeur (want de 256ste dag van het jaar). En wat is nou een betere manier om dat te vieren dan met de 143ste Circulaire? Die verschijnt dan zoals vertrouwd om 20.00 in uw mailboxje.

Tot dan!