Hallo! Welkom bij aflevering 125 van De Circulaire. We hebben het wel een beetje gehad hebben met de corona, Donald Trump en de wereld in het algemeen. Daarom neem ik jullie graag mee naar een plek waar je dat allemaal even kan vergeten, en waar de chef kattengifjes en ik graag (iets teveel) tijd doorbrengen. Ga mee naar IslaBarrie, ons diereneiland.

Welkom op IslaBarrie

De chef kattengifjes was in september jarig. Ik gaf haar (en een beetje mezelf) een Switch, de nieuwe gameconsole van Nintendo. Ik had daar slechts één game bijgedaan: Animal Crossing: New Horizons. Sindsdien zijn we beiden verslaafd en is het onze favoriete manier om even te ontsnappen aan deze pandemische post-truth wereld.

Voor wie nog nooit van Animal Crossing heeft gehoord volgt hier een korte introductie. Aan het begin van het spel word je welkom geheten door Tom Nook, de commercieel slinkse wasbeerhond die een eiland uitbaat waar je als een van de eerste bewoners terechtkomt. Het eiland (wij noemden het IslaBarrie) is nog leeg en ongerept, maar jij gaat er een leuke plek van maken. Dat doe je met de hulp van Nook, en je medebewoners. Dat zijn allemaal pratende dieren (alleen de spelers zijn mensen). In ons geval begonnen we met Shari de aap en de sportfanaat Sprocket, een robotvogel (er zijn bijna 400 mogelijke bewoners).

Je tijd op het eiland breng je door met vissen, insecten vangen, fossielen opgraven en socializen met je medebewoners. Alles speelt zich af in real time: als het in de echte wereld herfst is dan is het in Animal Crossing ook herfst (inclusief paddenstoelen waar je meubels mee kan bouwen). Voor 9 uur ’s ochtends kun je nog niet praten met Shari de aap, want dan ligt ze nog te slapen. Als je al die vissen en insecten wilt verkopen bij Nook’s Cranny (de winkel van het eiland) moet je dat wel doen voor tien uur ’s avonds, want anders zijn ze dicht.

Dat klinkt saai, en wellicht ook een beetje kinderachtig, maar het is in een tijd waarin je toch vooral veel thuiszit geweldig. Een sociaal leven met veel fysieke afspraken zit er op dit moment niet in (kunnen jullie je nog de wereld herinneren van vòòr 13 maart 2020?). In Animal Crossing hoef je geen anderhalve meter afstand te houden, geen mondkapjes op in de supermarkt en kun je gewoon de hele dag hangen met je dierenvriendjes.

Hoeveel dialoog de dieren hebben is onduidelijk, maar er zijn schattingen dat er meer tekst in Animal Crossing zit dan in de complete Harry Potter-reeks. Sommige zinnetjes kom je vaker tegen, maar na twee maanden intensief spelen komt er nog steeds veel voorbij wat we nog nooit eerder hebben gehoord. Die dialogen zijn overduidelijk met veel liefde en humor geschreven, vaak heel specifiek voor een bepaald karakter.

Doordat er zoveel dialoog en interactie in het spel zit krijgen alle dieren op het eiland een eigen persoonlijkheid. Monty de aap gaf mij een cadeau dat ik moest bezorgen aan Hugh het varken. Ik kon het niet laten (en was ook wel een beetje benieuwd) en keek stiekem wat er in het pakje zat. Monty en Hugh kregen dat door en gaven me een uitbrander. Ik voelde me écht schuldig.

De algoritmes en kunstmatige intelligentie brengen een hoop rare (en daardoor komische) situaties teweeg. Als je een schildpad neerzet in je griezeltuin komen bewoners kijken en gaan ze met een vergrootglas (!) of een natuurboekje het beest eens goed bekijken. De chef kattengifjes gaf de kangoeroe Marcie een bidet voor haar huis, en toen ze een paar dagen bij haar langsging zat ze er vrolijk een stripboek op te lezen.

Animal Crossing is ook verrassend vooruitstrevend. Je moet in het begin van het spel wel kiezen of je avatar een jongen of een meisje is, maar vervolgens gebruiken alle karakters in het spel het genderneutrale ‘they’ en ‘their’ in plaats van ‘he/she’ en ‘his/her’. Er zijn kleren voor jongens en meisjes, maar niks houdt je tegen om als jongen in een zeemeerminnenjurk te gaan lopen. Of als een leather daddy in een leren pak met een muilkorf rond te lopen (of een snavel). Ook de mannelijke dieren op het eiland dragen met plezier een prinsessenjurk als je ze die cadeau doet. Voor zo’n enorme commerciële titel (toen het spel een paar maanden werd uitgesteld verloor Nintendo bijna een miljard dollar op de beurs), vind ik dat op z'n minst moedig.

Samen hebben de chef kattengifjes en ik al zeker zo’n 150 uur in het spel zitten, en voorlopig spelen we nog steeds elke dag trouw om onze bells (geld) en miles (spaarzegels) te verdienen en in te wisselen voor belachelijke kleren en bizarre meubels. Aanstaande donderdag is het turkey day (Thanksgiving) en moeten we voldoende pompoenen hebben om een leuke maaltijd te bereiden. Dus als u het niet erg vindt ga ik daar maar eens snel mee aan de slag.

Dienstmededelingen

Enkele Circulaire-gerelateerde nieuwsberichten:

• Dat ging snel! Twee weken geleden gingen de Mond(riaan)kapjes in de verkoop en de volgende ochtend waren alle 20 setjes uitverkocht. De kapjes zijn inmiddels verstuurd. Één setje moest zelfs opnieuw worden verstuurd, omdat een onverlaat ze uit de envelop had gestolen (zo gewild zijn ze blijkbaar onder postsorteerders).

• Als kleine attentie ontvingen alle snelle bestellers ook een setje nieuwe Circulaire-stickers. Zoals u ziet siert Barrie de sticker en is hij daar zeer door verward. Ik heb er 1000 laten drukken (dat was namelijk €2 duurder dan 500 stuks) dus ik kan weer even vooruit. Heeft u een goede reden waarom u een paar van die stickers nodig heeft? Laat het me weten en u krijgt ze in de bus.

• Ik gaf een skillshare-sessie over deze nieuwsbrief voor een internationaal gezelschap van de Storytellers United-gemeenschap. Als u wilt weten hoe je persoonlijke nieuwsbrieven schrijft (zoals, eh, deze) dan kunt mij hier een uur (in het Engels) horen praten.

Mediadieet

Wat ik de afgelopen twee weken keek en beleefde.

• 🌌IDFA DocLab in het Artis Planetarium. Documentairefestival IDFA is weer begonnen. Ik haak dan altijd aan bij DocLab, het digital storytelling-onderdeel van het festival. Dit jaar is het allemaal anders, met een online expositie (met videochatmogelijkheid, probeer de karaokebar). Een niet-online onderdeel zijn de drie speciale films die in één voorstelling worden vertoond in de koepel van het planetarium van Artis. Een soort VR, maar dan zonder bril. Ik vond vooral Echoes of Silence fantastisch, over hoe verschillende culturen het geluid van de ruimte verwerken in films en tv. (★★★☆)

• 🔍The Mole Agent. Nog één keer te zien op het IDFA: deze Chileense documentaire over een 83-jarige man die undercover gaat in een bejaardenhuis. Het lijkt fictie, maar in Chili zijn er daadwerkelijk mensen die een spion inhuren om te kijken of hun ouders wel goed worden behandeld in het bejaardentehuis. Maar Sergio blijkt iets te amicaal voor zijn opdracht. (★★★☆)

• 📸The Mermaid's Tongue. Interactief spel, waar je met vrienden samen in een videocall op een speurtocht gaat op het internet. De puzzels zijn vrij makkelijk, het verhaal is een beetje mager en technisch is het soms een beetje clunky, maar het werkt allemaal wel en voor 15 pond per persoon heb je een uiterst vermakelijke social distanced avond. (★★★☆)

De beste linkjes

• Fonts in Use houdt bij welke lettertypes waar worden gebruikt. Trouwe lezer Matthijs is een van de redacteuren en stelde een hele lijst samen met fonts die te zien zijn in de buurt van katten.

• Nathan Shipley tekent cartoons die hij met AI omzet naar niet-bestaande mensen. (via Halfvet)

• En hoe makkelijk is het eigenlijk om niet-bestaande mensen te genereren?

• In de negentiende eeuw konden ze er ook wat van, met die pandemieën. Cholera was verantwoordelijk voor miljoenen doden. Maar dankzij een vroege vorm van datavisualisatie kon deze man in 1854 aantonen hoe de ziekte zich verspreidde.

• Rachel woont in Mumbai en gaat vaak met de taxi. En in die taxi neemt ze dan een selfie met het dak van de taxi, want die zien er daar altijd anders uit.

• Sinds 2004 kunnen zwangere Deense vrouwen hun kind laten testen op het syndroom van Down. Vrijwel alle vrouwen doen die test, en 95% kiest vervolgens voor abortus als het kind inderdaad Down heeft. In 2019 werden er nog maar 18 kinderen met het syndroom geboren in Denemarken. Zijn zij de laatste Down-generatie van Denemarken?

• Lysandra Ohrstrom was de beste vriendin van Ivanka Trump en vertelt hoe ze langzaam uit elkaar zijn gegroeid.

• Iedereen die ooit Kubrick's A Clockwork Orange zag kent de muziek van Wendy Carlos. Haar synthesizer-uitvoeringen van Bach waren de tijd ver vooruit. Maar ontdekken wie de vrouw is achter die muziek blijkt geen sinecure.

• Het lijkt de goede kant op te gaan met de coronavaccins. Maar normaal duurt het toch jaren voor er vaccins zijn? Zijn ze dan wel veilig? Patricia Bruijning is epidemioloog aan het UMC Utrecht en legt uit hoe het zo snel kan gaan en tóch veilig is.

• Apofenie is de neiging om verbanden of patronen te zien tussen dingen die er niet zijn. Aanhangers van QAnon zijn daar bijzonder goed in. Een ontwerper van alternate reality games legt uit wat de spelregels van de QAnon-complottheorie zijn. (via Sandra)

• Case in point: hacker Rop Gonggrijp kreeg opeens allemaal nieuwe QAnon-volgers omdat ze niet (willen) snappen dat woorden in verschillende talen iets anders kunnen betekenen.

• Waarom bieden mensen op Craigslist toch de hele tijd een bank in de vorm van een varken aan?

• De Betrouwbare Mannetjes hebben vast een lijstje gemaakt met wie er na de 60-plussers met medische problemen aan de beurt zijn om gevaccineerd te worden. Mannen die 'amigo' zeggen, jullie moeten nog even wachten.

• Ik denk niet dat er een artikel is dat beter past in het venndiagram van interesses van de abonnees van deze nieuwsbrief: ik bouwde een systeem dat vreemde katten uit mijn keuken jaagt met AI. (via Olaf)

• Verkiezingsfraude waar wél bewijs voor is: er is gesjoemeld met de vogel van het jaar-verkiezing in Nieuw-Zeeland.

• Als u niet naar uw geliefden kan met Kerst vanwege corona kunt u altijd nog tien uur doorbrengen in het gezelschap van Nick Offerman. (via Bjorn)

• Is een hotdog een sandwich? Dat debat heeft al vele vriendschappen kapot gemaakt en oorlogen veroorzaakt (misschien chargeer ik een beetje). Gelukkig is er nu eindelijk een goede regel om dit debat voor eens en altijd te beslechten: gebruik de kubusregel.

De beste kattengifjes

De chef kattengifjes publiceerde afgelopen week haar magnum opus. Ok, misschien is dat een beetje overdreven, maar als u digitaal educatief materiaal maakt voor culturele instellingen dan moet u zeker even deze PDF lezen. En wat u zeker even moet bekijken zijn de volgende gifjes!

Als je heel lang alleen met je kat in quarantaine zit is het onvermijdelijk dat je dit soort stomme spelletjes gaat verzinnen.

Als u denkt: 'een groot gezin, dat lijkt me leuk!' dan moet u misschien eens gaan babbelen met deze jonge moeder.

En deze puppy leert -letterlijk- wat vallen en opstaan betekent.

En dat was het!

Deze Circulaire was weer véél te lang (sorry) dus ik houd het kort. Tot over twee weken.

Doei!