De Circulaire #229: ik heb een plaat gemaakt 🐰

Als kind was ik altijd best muzikaal. Dus zo gek was het niet dat ik zo rond m’n zestiende m’n eerste gitaar kreeg. Ik vermoed van mijn vader. Het merk was “Boeing guitar” een goedkoop gitaarmerk uit Taiwan.

Ik leerde mezelf gitaar spelen met behulp van het internet, via de website van een zekere Dan (die nog steeds bestaat!). Het allereerste nummer dat ik leerde was Ob-La-Di, Ob-La-Da van de Beatles, snel gevolgd door, inderdaad, Wonderwall van Oasis.

Natuurlijk wilde ik ook eigen nummers schrijven. Ik had een gigantische berg met verschrikkelijke pubergedichten, dus die op de akkoorden zetten die elke beginnende gitarist kent was snel gedaan. Samen met mijn goede vrienden J. en S. begon ik een bandje: Coma Grass Company. Toen we ons later bedachten dat dat wel een hele voor de hand liggende verwijzing was naar marihuana werd het Framed Thoughts. Mijn vader had een simpele thuisstudio waar we muziek opnamen, en de opkomst van CD-branders zorgde ervoor dat we ook CD's konden maken. Maar verder dan wat vrienden en familie zijn die CD's nooit gekomen.

Een paar jaar later, ik was inmiddels 19 en net aan het studeren, was de band wel een beetje voorbij en richtte ik me na het niet bijster grote succes van Framed Thoughts op mijn solocarrière. Ik nam een plaat op met voornamelijk akoestische luisterliedjes: In a Roadside Motel. Bespiegelingen over de zelfkant van het leven. Ik was tenslotte 19 dus dan heb je daar veel ervaring mee. Maar ook deze plaat kwam niet heel veel verder dan mijn directe omgeving.

In de 25 jaar na die eerste stappen op het muzikale pad had ik af en toe een opleving. Met vriendin J. nam ik onder de naam Nella een EP op met een soort Spinvis-achtige muziek. Die EP werd door een onafhankelijk muzieklabel beoordeeld als "muziek waarvan ik waag te betwijfelen of het ooit de markt gaat bestormen". Ook de EP die ik in 2004 opnam onder de naam De Witte Welpen bracht het niet heel ver. Afgezien van één track die opdook op een "teepcirkel" waar ik met mijn toekomstige echtgenote aan deelnam in 2012.

Nog een opleving

Begin dit decennium veranderden er een paar dingen. Ik werd gevraagd door Erica, een collega van mijn vrouw, of ik toetsen kon spelen in haar bandje. Ze deden voornamelijk covers van jaren-tachtig new-wavemuziek. Ik loog een beetje dat ik dat wel kon (ik had niet eens een keyboard) en ik mocht meedoen. Ik haalde een hoop plezier uit het spelen, ook al was dat meer gitaar en tweede stem dan toetsen.

En ik begon ook weer iets te doen wat ik al 20 jaar niet meer had gedaan: liedjes schrijven. Heel veel nummers heb ik voor die band niet geschreven, maar er was wel een zaadje geplant.

De band van Erica hield eind 2023 op te bestaan. Later ging ze solo verder en belandde ik in haar band. Ik bleef dus muzikaal actief en ergens bleef er iets kriebelen. Vorig jaar december nam ik iets mee op mijn reflectieweekend: een selectie van alle muziek die ik zelf in de afgelopen 25 jaar had gemaakt.

Ik luisterde alles terug. En inderdaad: veel van de muziek die ik opnam toen ik 19 was viel in de categorie "i'm 14 and this is deep". The cringe is real zouden de kids van nu zeggen.

Maar niet alles was even verschrikkelijk. Tussen al die nummers zaten een paar liedjes die echt wel goed waren. In ieder geval genoeg om als basis te dienen voor een goed voornemen voor 2025: een nieuwe plaat. Ik zou de beste nummers van de afgelopen 26 jaar opnieuw opnemen, en dat aanvullen met nieuwe nummers zodat ik een volwaardig album kon afleveren. Na terugkomst van het reflectieweekend begon ik de oude nummers thuis op te nemen en nieuwe nummers te schrijven.

42

Half juni 2025 zou ik 42 worden. Dat leek me een goede deadline. Ook omdat De Circulaire dan precies tien jaar zou bestaan en ik jullie dan een leuk kadootje kon geven. “42” bleek ook een goede naam voor de plaat zelf. Want zoals jullie allemaal weten is 42 het antwoord op het leven, het universum en alles.

Verder vond ik "Hay Kranen" ongeveer net zo’n slechte artiestennaam als “Coma Grass Company” dus ik bedacht een nieuwe artiestennaam: Pulsterling. Een wat archaïsch Nederlands woord dat zoiets als “een jong konijn of haas” betekent. Dat er het woord “puls” in zit en dat dan weer een referentie is aan muziekgolven vind ik wel een leuke bijkomstigheid.

Op een bepaalde manier heb ik zes maanden aan deze plaat gewerkt, maar op een andere manier 26 jaar. Het oudste nummer schreef ik in 1999, het nieuwste dit jaar. Het zijn tien nummers geworden, net iets meer dan een half uur aan muziek. Ik heb alles zelf opgenomen, ingespeeld, gezongen en afgemixt. Het genre ligt ergens tussen singer-songwriter, alternatieve folk en indie.p

En u mag gaan luisteren! Gelukkig hoef ik in 2025 geen CD-R’s te versturen aan mijn bijna 1.600 trouwe lezers. De plaat staat op alle bekende streamingplatforms maar ook op een speciale website als u gewoon ouderwets MP3’s wilt downloaden voor op uw iPod Classic. Misschien dat ik ooit ook nog vinyl, cd’s en tapes ga uitbrengen. Of dat ik een wereldwijde tournee ga doen en ik vervolgens bovenaan alle hitparades kom.

Maar voorlopig ben ik al heel blij dat ik na 26 jaar éindelijk deze nummers kan delen met wie ze maar wil horen.

Beluister 42:
📀 Via Spotify
📺 Via YouTube
🍎 Via Apple Music
🌐 Via pulsterling.nl

Heel veel dank aan Mark, Erica, Lotte, Tom en alle anderen die feedback hebben gegeven op een eerste versie van de plaat, jullie zijn geweldig.

Dit was de laatste Circulaire van dit seizoen. Deze nieuwsbrief is begin september weer terug met veel leuk nieuws over het tijdschrift ter ere van het tien-jarig bestaan!