De Circulaire #225: van Seoul naar Gyeongju 🏙️🪷

Annyeong haseyo! De Chef Kattengifjes en haar mannetje zitten inmiddels al meer dan twee weken in Zuid-Korea en hebben het nog steeds erg naar hun zin. In deze editie lees je het tweede deel van ons reisverslag en onze observaties. Maar als u nu enorme jaloezie voelt dat wij wél op vakantie zijn en u niét kunt u ook doorscrollen naar de linkjes en de kattengifjes.

Hoe u de nieuwsbrief ook leest, veel plezier met deze Circulaire!

Van Seoul naar Gyeongju

Twee weken geleden waren we nét aangekomen in Gwangju, aan de westkust. Inmiddels zitten we in de laatste dagen van onze reis. Komende woensdag reizen we terug naar Seoul, de komende twee dagen zitten we in het totaal niet-toeristische Wonju, vooral omdat hier Museum SAN in de buurt ligt, waarover vast meer in de volgende Circulaire.

Gwangju

In Gwangju wilden we eindelijk proberen waar iedereen Korea mee associeert naast kimchi: KFC, oftewel Korean Fried Chicken. De Koreanen zijn daar nogal van, en het verhaal gaat dat er één kiprestaurant is op elke 1500 inwoners. We kozen voor de keten Puradak, dat een van de betere zou moeten zijn. Helaas werd het een enorme deceptie. Behalve dat een lading fried chicken met frietjes twee keer zo duur was als de gemiddelde Koreaanse maaltijd was het vooral heel erg niet lekker. Er zaten vier sausjes bij die allemaal even goor en chemisch waren en de kip was lang niet zo knapperig als we hoopten.

Gelukkig ontdekten we in Gwangju iets anders typisch Koreaans wat wél geweldig was: het all-you-can-eat buffet. Het buffet dat wij vonden had meer het karakter ‘gaarkeuken’ dan ‘vreetschuur’ zoals je dat in Nederland gewend bent. Maar voor slechts 8000 won (zo’n €5) kun je je buikje rond eten met een selectie aan de beste Koreaanse gerechten zoals stoofvlees, pittige soepjes en natuurlijk heel veel gefermenteerde groentes. We hebben daarna op veel andere plekken met veel plezier buffetrestaurants bezocht.

Suncheon

Één van de grootste verrassingen, in positieve zin, was Suncheon. Een provinciestad ter grootte van de stad Eindhoven aan de kust in het zuidwesten. Vooral bekend van de enorme National Gardens. Een soort Koreaanse variatie op de Keukenhof met enorme bloemenperken, tuinen uit alle landen van de wereld (waaronder een superkitschy Nederlandse, inclusief molen) en een treinlijntje naar de wetlands in het zuiden van de stad. Ook verrassend: de kinderboerderij met alpaca’s, stokstaartjes en twee honden die Kim Jong-Un aan Zuid-Korea had geschonken in 2018 als blijk van goede wil en vrede (ze lagen er vrij treurig bij).

Behalve de National Gardens had Suncheon nog meer bezienswaardigheden. Zoals de open set, een enorm filmsetpretpark met allemaal Koreaanse straten nagebouwd uit verschillende tijdperken. Je kon er zelf ook rare foto’s maken, er was natuurlijk een karaoke-kamer en zelfs een arcade.

Ook verrassend leuk in Suncheon: het Veteranenmuseum met een gigantische VR-ruimte met iets van 20(!) VR-helmen van de hoogste kwaliteit, inclusief schuddende stoelen en andere effecten.

Busan

Na Suncheon gingen we door naar de tweede stad van Zuid-Korea: Busan (vroeger vaak gespeld als Pusan), helemaal in het zuidoosten. Ruim 3,5 miljoen mensen wonen hier. Wij zaten in de buurt van het Haeundae-strand, om de hoek van het enahoogste gebouw van Zuid-Korea (een enorme glazen toren van 411 meter). Busan is enorm uitgestrekt, wat betekent dat je makkelijk twee uur in een bus of metro kan zitten als je van de ene naar de andere kant van de stad wil. De musea vielen hier ietwat tegen. De stad zelf was vooral erg groot en miste een beetje karakter.

Wat niet tegenviel was de indrukwekkende begraafplaats van de Verenigde Naties, de enige van de VN ter wereld. Er liggen hier zo’n 2300 mensen begraven die hebben meegevochten tijdens de Korea-oorlog (1950 - 1953). Nadat Noord-Korea, op aandringen van Stalin-Rusland en later Mao-China, Zuid-Korea binnenviel besloot de VN dat er een tegenaanval moest komen. Zo’n 170.000 Amerikanen vochten mee, en meer dan 10.000 militairen uit andere VN-landen, waaronder 700 uit Nederland. Er liggen hier zo’n 120 Nederlanders begraven.

Daar zitten ontroerende verhalen tussen, zoals dat van Johan Theodoor Aldewereld. Hij overleed op 88-jarige leeftijd in 2017. Hij werd begraven in Busan, tussen zijn kameraden die ruim zestig jaar eerder waren gesneuveld.

Templestay

Zeker één van de hoogtepunten van onze reis: de 24 uur die we doorbrachten in een Boeddistische tempel. In heel Korea kun je templestays doen, waarbij je een paar uur tot een paar dagen doorbrengt in een traditionele tempel. Wij kozen voor de Donghwasa-tempel, in de buurt van de stad Daegu. Je slaapt op een matje op de vloer in een simpele kamer (we hadden wel een eigen badkamer). Als je aankomt trek je speciale kleding aan, en je mag vervolgens met veel van de rituelen meedoen.

Dat betekent onder andere: om 4.00 opstaan om de ochtenddienst mee te maken, waarin je meerdere malen de buigingen (helemaal tot op de grond) mag maken naar de Boeddha-beelden in de tempel. Je eet ook mee met de monniken (in stilte). En we hadden ‘tea time’ met een monnik die zich uitgebreid verontschuldigde voor zijn brakke Engels (dat uitstekend was). De locatie van de Donghwasa-tempel was prachtig: midden tussen de bossen op een berg, met prachtig uitzicht en fluitende vogeltjes.

Gyeongju

Na de templestay zaten we vier dagen in de stad Gyeongju, een “museum zonder muren”. Het was tussen de 7de en 9de eeuw de hoofdstad van het Silla-rijk, een van de drie historische koninkrijken van het Koreaanse schiereiland. Er zijn hier nog veel historische resten. Gyeongju heeft dan ook een van de grootste concentraties aan UNESCO-werelderfgoed in heel Korea.

Wat Gyeongju erg leuk maakt is dat die resten voor een groot deel midden in de stad liggen, in de vorm van gigantische grafheuvels (van minimaal 1500 jaar oud) en resten van oude paleizen. Heel toeristisch natuurlijk, maar op een relaxte en prettige manier, leuker dan bijvoorbeeld de hanok village die we in de eerste week bezochten in Jeonju.

Behalve veel oude tempels had Gyeongju nog een grote verrassing: het “teddyberen en konijnenmuseum” (dat we ontdekten omdat het als bushalte werd omgeroepen). Je mag berenoortjes op en vervolgens eindeloos veel selfies maken met gigantische teddyberen en rondlopen in idiote met knuffels aangeklede scènes (zoals Jurassic Park en Koreaanse geschiedenis). We mochten zelfs een eigen beer / konijn maken en dat mee naar huis nemen.

Het laatste deel

Vandaag zijn we dus aangekomen in Wonju, en woensdag gaan we weer naar Seoul. We verblijven daar nog een klein weekje, volgende week dinsdag vliegen we weer terug naar Amsterdam.

De observaties

Wat ons opviel in Zuid-Korea.

• Sta je alls voetganger voor een stoplicht? Misschien kun je ondertussen even Oorlog en vrede gaan lezen, want het duurt eindeloos voor dat ding op groen springt. Wel handig: in de stoep is vaak een lichtstrook gemonteerd waar je ook kan zien of het groen is zodat je daar depressief naar kan staren terwijl je wacht.

• Zoals eerder opgemerkt is het geboortecijfer hier een van de laagste ter wereld, en dat merk je. Overal bejaarden, zo’n 20% van de bevolking is ouder dan 65 en dat cijfer zal oplopen tot de helft over een paar decennia. In bussen en metro’s zijn er veel plekken speciaal gereserveerd voor ouderen, in bussen soms wel bijna de helft van de zitplekken.

• Muziek in Koreaanse café’s en restaurants komt in twee smaken. Óf het zijn Koreaanse smartlappen met kwijlerige zang a la We are the World. Óf het zijn instrumentele pianonummers of smooth jazz waar je bij in slaap valt omdat het niemand kan beledigen.

• Aanwezig in veel Koreaanse restaurants: slabbetjes voor volwassenen zodat je mooie pak niet vies wordt als je even snel een noedelsoep naar binnen slurpt voor je belangrijke afspraak.

• Praktisch: de borden en opschriften zijn vaak in het Engels vertaald. Wel een typische Koreaanse onhandigheid: in bijvoorbeeld het museum een tekst hebben waar dan in het Engels “The history of the Silla kingdom” een kop boven staat staat terwijl de tekst zelf in het Koreaans is.

• Korea heeft geweldig eten maar van (brood)deeg hebben ze echt geen kaas (ha!) gegeten. Zelfs de zaak “Oma’s Brötchen” die tegenover ons hotel in Busan zat had superkleffe supermarktsandwiches, puddingbroodjes en andere witte bolletjes met vieze zoete vulling.

• Al eerder opgemerkt maar WAT ZIJN HIER VEEL KOFFIEZAKEN. Blijkbaar is er één koffiezaak voor elke 500(!!!) inwoners. Ijskoffie is net zo populair of misschien zelfs populairder dan hete koffie. Maar elke koffiezaak heeft ook nog honderd andere drankjes, inclusief Starbucks-achtige dingen met veel slagroom. We hebben wetenschappelijk uitgevonden (lees: bij alle ketens iets besteld) dat de beste all-round keten “Compose Coffee” is, gevolgd door “Paik’s Coffee”.

• De meerderheid van de Koreanen is niet-gelovig (afgezien van af en toe licht shamanistische rituelen). De grootste religieuze minderheid is het Christendom met ongeveer een derde van de bevolking. Een erfenis van de grote invloed van de VS na de oorlog en dat Christen zijn tijdens de Japanse overheersing werd gezien als een verzetsdaad. Er zijn overal kerken met neon-kruizen. In een museum begon een groep kinderen van de lokale Christelijke school een gesprek met ons. Na drie zinnen werd ons duidelijk gemaakt wat hun doel was: “i think you should believe in Jesus”.

• Vouwbare smartphones: iets wat ik eigenlijk alleen maar ken van techvideo’s van Marques Brownlee. Hier heb ik al talloze mensen met die dingen zien rondlopen. En echt niet alleen hippe jongeren, ook oudere mensen (en daar zijn er dus nogal veel van) gebruiken opvouwbare telefoons.

De beste linkjes

• Kippen mogen niet naar binnen. Taarten ook niet. En de ramen mogen nooit open, ook al gaan mensen dood van de hitte. Wat zijn dit voor rare regels? Inderdaad, die van het conclaaf voor het kiezen van de nieuwe paus.

• The sweet Dutch sandwich that makes no sense. Ja, dit is inderdaad een artikel over hagelslag.

• Sandra Rientjes, de directeur van Wikimedia Nederland, gaat eind dit jaar met pensioen. Dat betekent dat er een vacature is voor deze prachtige functie. Iets voor jou? Je hebt tot 22 mei om te reageren.

• Een “gouden gids” maar dan met rare bedrijfsnamen, dat zijn de PunPages.

• Een gek maar ook interessant idee: moeten we stoppen met kunst?

• Domme dingen die je kan doen met de nieuwe AI-functie van Google Search: betekenissen bedenken voor niet-bestaande spreekwoorden.

• Een heel zielig Wikipedia-artikel over een Japanse pinguin: het verhaal van Grape-kun.

• Nu we het toch over Wikipedia hebben: een Amerikaanse federale officier van justitie (tevens bekend omdat hij meer dan 150 keer optrad bij Russische staatsmedia) heeft een dreigende brief gestuurd aan de Wikimedia Foundation waarin wordt geeist dat Wikipedia ophoudt met feitelijk juiste informatie over de autocratische Trump-regering te verspreiden dat ze uitleggen waarom ze worden bestuurd door ‘buitenlandse agenten’.

• Een goed onderbouwd onderzoek over de vraag of het klopt dat kleurpotloden niet kunnen vervagen (via de Chef K.).

• Nee, je bent niet de enige, logo’s van AI-bedrijven zien er inderdaad vaak uit als een anus.

De beste gifjes

Zo, reisverslag gelezen? Goed gedaan, als dank hier drie gifjes die de Chef K. in Nederland al had uitgezocht.

Personeel in manages wordt ook steeds schaarser, dus er wordt gezocht naar creatieve oplossingen.

De wetenschap is nog een groot raadsel voor veel katten.

Totale destructie is echter geen raadsel voor katten.

En dat was het!

Over twee weken zijn we weer terug in Nederland en dan krijgt u het laatste deel van ons reisverslag.

Tot dan!