De Circulaire #189: de Hospitalithings-editie

Het begon allemaal op derde Kerstdag 2017. De Chef Kattengifjes en ik waren in het plaatsje Moab in Utah, in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Moab staat bekend als een hotspot voor mensen die van natuurschoon houden. Het ligt tussen twee nationale parken ingeklemd: het Arches National Park met bizarre rotsformaties (in de vorm van, verrassend, bogen) en Canyonlands.

Van tevoren waren we een beetje bang: zou het niet heel saai worden om drie weken lang alleen maar te kijken naar natuurparken? Maar dat bleek niet het geval te zijn, omdat alles zo ontzettend anders was. Het werd een beetje een flauw grapje, dat we bij elk park zeiden: "dit is tóch weer heel anders".

Het was prachtig, al die natuur. Maar het stond in schril constrast met de plekken waar we sliepen. Het is in dit deel van de VS lastig om leuke, kleine hotels en B&B's te vinden die niét schreeuwend duur zijn. Vandaar dat we vaak sliepen in middle of the road, dime a dozen-hotelketens als Best Western, Comfort Inn en Days Inn.

Een schril contrast met de natuur is het zeker, want die ketens en hotelkamers lijken allemaal op elkaar. Dezelfde strak opgemaakte bedden met veel te veel kussentjes en overbodige gouden bedlopers. De zielloze ontbijtbuffets met roerei gemaakt van poeder. En natuurlijk de miniflesjes shampoo met het logo van de keten in de badkamer.

Het inspireerde mij om toch naast de diversiteit van de natuur ook de eenvormigheid van die hotelkamers te gaan vastleggen. Ik concentreerde me op een vast aantal objecten, zoals lampen, lichtknopjes, afstandsbedieningen.

En sinds 2017 ben ik daar niet meer mee opgehouden. Het is inmiddels een ritueel geworden. Elke keer als ik in een hotelkamer binnen kom fotografeer ik direct dezelfde elf objecten: afstandsbediening, decoratie, deurklink, douchekraan, doucheputje, föhn, lamp, lichtknopje, sleutels, verzorgingsproducten en de wc-rolhouder. Altijd in het Instagram-vriendelijke vierkante formaat, zoals ik het daar aantref. Ik doe geen poging om dingen mooier te maken dan ze zijn.

Het resultaat is een collectie van honderden foto’s. Jarenlang lagen die foto's maar een beetje stof te vergaren op mijn computer. Zoals ik twee jaar geleden hier al schreef was ik ook al heel lang bezig om 'iets' met die collectie te doen.

Een paar weken geleden kwam ik er eindelijk aan toe. Ik bouw websites, dus niet heel verrassend heb ik een website gebouwd. En ik bedacht ook een naam voor de dingen die ik fotografeer: Hospitalithings. Een stille observatie van objecten uit de hospitality, zoals de Angelsaksische wereld de industrie van accomodaties en dergelijke noemt.

Op de website vind je meer dan 500 foto's, gecategoriseerd in de elf objecttypes en op locatie. De naam van de accommodatie zelf noem ik niet, want daar gaat het niet om. En mocht je nou zelf ook het Hospitalithings-virus hebben gekregen: op de site vind je ook een pagina met tips over hoe je zelf foto's kan maken. Ik neem ze graag van je over op de site.

Bekijk hier alle foto’s van Hospitalithings.

Mediadieet

Wat ik bezocht.

• West Den Haag. Kunstinstelling in de voormalige Amerikaanse ambassade aan het Lange Voorhout in Den Haag. De focus ligt op hedendaagse experimentele kunst, dat goed past bij het brutalistische gebouw. Het gebouw alleen is al de moeite van het bezoek waard is. Veel te bekijken, en je krijgt gratis koffie bij je kaartje, geserveerd in de prachtige bibliotheek. Gratis met de museumkaart. ★★★☆

• Ik…eh ik. Jeugdvoorstelling van muziektheatergezelschap Het Houten Huis. Maar laat dat ‘jeugd’ je niet misleiden: dit is een spektakel voor elke leeftijd. Een soort ontsnapping aan de stressvolle maatschappij met in de hoofdrol een serieuze man die een grote liefde heeft voor zijn goudvis. De échte hoofdrol is echter voor het vernuftige, 360-graden ronddraaiende decor waarin het stuk zich afspeelt. De komende maanden op tournee door heel Nederland. ★★★★

De beste linkjes

• Tom Scott ging langs bij de bolwoningen in Den Bosch en sprak met bewoners.

• Er zijn veel vrouwelijke popsterren, maar uit onderzoek blijkt dat de bijdrage van vrouwen aan het schrijven van die nummers miniscuul is. (via Jerry)

• In 2014 werd op de bodem van de Waddenzee in een scheepswrak een bijzondere jurk gevonden. Nu kun je diezelfde expeditie ook maken, gewoon in je browser.

• Carpetless is real, oftewel: hoe Super Mario 64 nóg veel sneller kan worden uitgespeeld door een bizarre hack.

• Een geschiedenis van nepteksten in Apple-producten. (via Selby)

• Simon Price heeft drie regels waar concertbezoekers zich aan moeten houden. (Veel succes met dit uitleggen aan Nederlanders)

• Recent overleed een Amerikaanse basketballer. Hij is dus nu nutteloos op z’n 42-ste. Een wat rare kop? Niet als je, zoals Microsoft, je postuums laat schrijven door een AI. Nota bene: uitgever Mediahuis van onder andere De Telegraaf heeft met Resport ook een AI-sportsite in Nederland.

• Is het spoorboekje van lineaire televisie eindelijk dood? (via Sophie)

• De PVV wil graag meeregeren en de VVD sluit samenwerking ook (na het vertrek van Rutte) niet meer uit. Maar als de PVV hun eigen programma zou mogen uitvoeren zou een groot deel van hun kamerleden niet in de kamer zitten, maar in de gevangenis.

• Nicholas Perry begon in 2016 een YouTube-kanaal als vegan violist. Zeven jaar later heeft hij morbide obesitas doordat hij gepivot was naar mukbang-video’s. Zijn transformatie uitgelegd door middel van het concept van audience capture.

• Waarom Spacemen van de jaren-negentig eendagsvlieg Babylon Zoo oplichterij was.

• Er zijn nog steeds bedrijven in Nederland met een koffiejuffrouw.

• Smells Like Teen Spirit, maar dan in het Latijn. (via ReindeR)

• Hassan Bahara wil dat Marokkanen ophouden met elkaar zo eindeloos lang begroeten.

• Waarom zit het noorden eigenlijk aan de bovenkant op een kompas?

De beste gifjes

Lotte Belice, mijn avontuurlijke Chef Kattengifjes, is op het moment dat deze nieuwsbrief verschijnt gewoon zonder haar man in Spanje aan het chillen. Mooi is dat! Gelukkig had ze al vast wat (katten)gifjes gevonden om me zoet te houden.

In de toekomst is dit de manier waarop we ons vervoeren.

Als je iets hebt laten vallen in een gat en je kan er nét niet bij.

En als je eindelijk iets hebt gevonden en het dan alsnog in de soep loopt.

En dat was het!

Ik heb écht heel erg mijn best gedaan om een raar evenement te vinden dat plaatsvindt op 16 oktober, maar het is me niet gelukt. Dus u moet het maar doen met het feit dat over precies twee weken het 1237 jaar geleden is dat de Heilige Lul (ook wel Lullus) van Mainz overleed. Lul kwam uit het Engelse Wessex, maar toen hij op bedevaart in Rome Bonifatius leerde kennen verhuisde hij naar Mainz. In Bad Hersfeld viert men nog steeds elk jaar vanaf 16 oktober een week lang het Lullusfeest. En als je dan nog niet klaar bent met Lul kun je ook nog zijn heiligenleven lezen: de Vita Lulli.

Tot de volgende Circulaire, pik!