De Circulaire #186: de Barbenheimer-Eland-Veertig lessen addendum-editie 🫎

Hallo daar zijn we weer! U was het misschien even vergeten, maar u bent een trouwe lezer van De Circulaire, een tweewekelijkse (“twekelijkse”) nieuwsbrief geschreven door Hay Kranen. Ik verstuur u zorgvuldig gekozen linkjes, drie hilarische (katten)gifjes (gecureerd door mijn lieftallige wederhelft, de chef kattengifjes) en wat mij verder maar bezig houdt.

Ik ben inmiddels al weer meer dan een maand terug uit Canada, waar ik wat over vertel. Ik heb aanvullingen van lezers op mijn veertig dingen die ik heb geleerd in veertig jaar (uit de laatste editie vòòr de vakantie). En ik geef u mijn menings over drie recente speelfilms, waaronder het Barbenheimer-tweeluik.

De chef kattengifjes en uw hoofdredacteur waren deze zomer in Canada. We vlogen op Montréal, deden een road trip door Québec van zo’n 3.500 kilometer, spendeerden vijf nachten in Montréal, vier in Toronto en vlogen weer terug. Hoe dat was? De natuur viel, afgezien van de dieren (we zagen elanden, marmotten, stekelvarkens en zelfs walvissen) een beetje tegen: het is vooral veel naaldbomen en heuvels, dat kun je ook wel in Zweden zien. Daar stond tegenover: geweldig eten (altijd vers en met veel liefde bereid), fantastische B&B’s en uiterste vriendelijkheid (mits je zelf een beetje Frans praat).

We hebben ook een lijstje bijgehouden met dingen die opvielen en die wat specifieker zijn dan ‘lekker eten’. Hier komen ze:

• Het icoon voor de lokale VVV is een vraagteken. Wat heel verwarrend is????

• Canadezen zijn gek op legpuzzels. Kringlopen en grote winkels lagen er vol mee.

• Er is altijd iemand het gras aan het maaien (meestal op zo’n karretje). We telden op één lange autorit minstens tien brave burgers (maar misschien doen ze dat ook omdat ze net als in de VS bang zijn voor boetes).

• Supermarkten zijn superduur. In de eerste supermarkt waar we kwamen zagen we sinaasappels voor $2 (ongeveer €1,40). Dat bleek dus per stuk te zijn, niet per kilo. Ook voor een zak kleffe witte broodjes betaal je zo $5 (€3,50). Een stukje brie? $10 (€7) is een normale prijs. Naar een restaurant gaan is vaak goedkoper.

• De favoriete zoetigheid van uw hoofdredacteur en zijn eega: softijsjes met enrobage (een dip, vaak van hele goede chocolade). Waarom bestaat dit nog niet in Nederland? En nee, discodip telt niet als enrobage!

• Canada is na Rusland het grootste land ter wereld. Toch wonen er maar 40 miljoen mensen. Iemand vroeg ons af we ook nog tijdens onze roadtrip naar Vancouver gingen. Leuk detail: de afstand Montréal - Vancouver is 4.500 kilometer. Ongeveer net zo ver als van Amsterdam naar Jeruzalem.

In de laatste editie vòòr de zomerstop publiceerde ik een lijst met de veertig dingen die ik heb geleerd in de veertig jaar dat ik inmiddels op deze planeet rondloop. Ik kreeg daar een hoop leuke reacties op. Één trouwe lezer meldde me dat mijn lessen het tot Japan hadden gehaald, waar les #35 (“stoppen is makkelijker dan je denkt”) met Google Translate werd vertaald om iemand ervan te overtuigen ontslag te nemen. Heb ik toch maar mooi voor elkaar gekregen!

En aantal trouwe lezers namen de moeite om hun eigen lessen aan me te sturen:

• Onno gaf als les “bij haast vertragen”. Als je gestressed bent is het beter om een pas op de plaats te maken en goed na te denken wat je het beste kunt doen. Zijn andere les is “iedereen doet maar wat”. Als je jong bent denk je dat iedereen het heel goed weet, maar eigenlijk moddert iedereen maar wat aan.

• Martine maakte een heel prikbord met inspirerende lessen en citaten.

• Jerry noemde “je moet voor jezelf opkomen, want niemand anders doet het voor je.” Dat leerde hij toen hij bleef zitten op de middelbare school vanwege “extreem lui gedrag”. Dat zijn vader zei dat hij voor zichzelf op moest komen in een boze bui schudde hem wakker. En hielp hem zelfs de journalistiek in, want niet iedereen kan voor zichzelf opkomen.

• Zowel Zjuul en Branwen74 gaven als tip: “Gebruik in de lente/zomer/nazomer zonnebrandcreme als dagcreme.”

• LotteM tenslotte (die veel hielp met mijn eigen lessen) had als tip: “Gebruik oordopjes.” Mocht u nog oordopjes nodig hebben voor concerten of uw eigen repetities, ik gebruik deze en ze zijn perfect.

Nieuwe lessen zijn altijd welkom! Reply op deze nieuwsbrief en ze komen in mijn inbox.

Zoals iedereen en z’n (barbie)pop bekeek ook ik het “tweeluik” Barbenheimer. Ergo, de films Barbie en Oppenheimer. For good measure ging ik ook nog naar de nieuwe Indiana Jones. Ik ontdekte daar trouwens dat je zes euro korting krijgt op de Pathé als je die stomme ING Rentepunten gebruikt. Zijn ze toch nog ergens goed voor.

Oppenheimer zag ik twee keer. De eerste keer was op het klunzige minischerm van de aftandse City (kenners zeggen Itcy) bioscoop in Utrecht. De tweede keer was op 70 milimeter in Eye Amsterdam. Verrassend genoeg maakte het mij op visueel gebied niet heel veel uit. De geweldige muziek van Ludwig Göransson (die eerder Nolans Tenet deed) en het sound design was eigenlijk vooral veel beter te horen in Eye.

• Barbie. Lichtvoetig maar zeker niet pretentieloos spektakel over hoe Barbie in de "echte" wereld terecht komt. Hoogtepunt is hoe Ken (een fantastische rol van Ryan Gosling) het patriarchaat "ontdekt" en invoert in Barbieland (en ten onrechte denkt dat het eigenlijk alleen over paarden gaat). Ook wel echt het tijdsbeeld van een ironische, post-serieuze metamoderne film. Iets anders had Greta Gerwig er ook niet van kunnen maken. ★★★☆

• Oppenheimer. Een intrigerende biografie over de "vader van de atoombom". Indrukwekkend in zowel beeld als geluid. Knap hoe Nolan het taaie verhaal van de communistische beschuldigingen aan Oppenheimer in beeld brengt. Het stort de film het laatste uur wel een beetje in een identiteitscrisis als het pivot van oorlogsdrama naar rechtbankthriller. Tof hoe Nolan dit soort "moeilijke" films mag blijven maken met een Hollywoodbudget. ★★★☆

• Indiana Jones and the Dial of Destiny. Het laatste deel van deze reeks. De eerste vijftien minuten, waarin Ford met deepfake tech wordt verjongd, zijn wat maf omdat je wel de stem van de 80-jarige Ford hoort. Goed gecaste karakters, een prachtig nagebouwd New York City in de late sixties, en een plot dat je eigenlijk wel al kent met nazi's en een MacGuffin. Je krijgt precies wat je wilt, dus als je dat accepteert is dit een prima laatste deel. ★★☆☆

Mocht u zich afvragen hoe het ook alweer zat met mijn onvolprezen viersterrensysteem voor recensies: ★ = vermijden, ★★ = voor de liefhebber, ★★★ = aanrader, ★★★★ = meesterwerk.

De beste linkjes

• Papers Please is puzzelgame waar je als douannier in een communistisch land de visa van mensen moet goedkeuren. Het spel bestaat 10 jaar en daarom heeft de ontwikkelaar een versie gemaakt die lijkt op de LCD-computerspelletjes die in de jaren tachtig populair waren. Leuk making-of artikel ook.

• Ruimteschip Voyager 2 was het contact met de aarde verloren door een verkeerd afgesteld antenne. Maar er is goed nieuws: het contact is hersteld. Voyager 2 gaat samen met zusje Voyager 1 door met zijn missie: het uitkammen van ons zonnestelsel. Er zijn geen andere objecten die door mensen zijn gemaakt, die zo ver van de aarde verwijderd zijn.

• Meer goed nieuws: de Blauwe Golven van Peter Struycken in Arnhem, een van de grootste omgevingskunstwerken in Nederland, wordt eindelijk gerestaureerd.

• Hoe worden bowlingballen gemaakt?

• EXP TV zendt de hele dag obscure tv-fragmenten uit. (via Siebrand en Marijn)

• Iets meer dan twee jaar geleden had ik een hoop gezeur met het ANP over plaatjes die per ongeluk in deze nieuwsbrief stonden. Helaas komt dat gezeur nog steeds veel voor. Arnoud Engelfriet legt uit wat je dan moet doen.

• Hoe goed ben jij in het herkennen van misinformatie? (via LotteM)

• De klimaatcrisis is een abstract iets. Met The Week kijk je samen in één week drie documentaires en praat je er over met anderen. De documentaires zijn ondertiteld in het Nederlands.

• De afgelopen tijd was in het nieuws hoe social medium Threads, de ‘Twitter-killer’ van Facebook, een enorme daling had in het aantal gebruikers. John Gruber heeft een hoop vraagtekens bij de bron van die data.

• Het belangrijkste nieuws van de afgelopen maanden voor mij persoonlijk was de desastreuze ‘knip’ op de Weesperstraat en de permanente file die er daardoor stond op de Kattenburgerstraat (waar ik dicht bij in de buurt woon). Dit artikel in het Parool vat het allemaal goed samen.

• Een tijdmachine heeft een vergeten Eurodance-hit uit het Slowakije van 1995 naar het heden getransporteerd: Planet of the Bass.

• Wat er gebeurt als je kinderspeelgoed laat werken onder een veel te hoog voltage.

• Een veel te stom spelletje: bedenk een wachtwoord. (via Sophie)

• Stuiterende katten.

• Wil je geen vogels op je gebouw en heb je daarom van die pinnen aangebracht? Vogels zijn niet achterlijk en gebruiken ze om nestjes mee te bouwen.

De beste gifjes

Gifjes! Het is natuurlijk allemaal leuk en aardig, die doorwrochte bespiegelingen op de metamoderne maatschappij van uw hoofdredacteur, maar het gaat u natuurlijk om de goede interviews kattengifjes. En gelukkig is er nog altijd de chef kattengifjes, die op het moment van schrijven voor mij aan het koken is. Wat een geweldige vrouw!

Dit apparaat kan ik dan misschien voor haar kopen als dank.

Of ik neem haar mee naar de disco.

En dit gifje bewijst dat honden net zulke eikels kunnen zijn als katten, ook al is het dan verstopt onder een laag van liefde.

En dat was het!

De volgende Circulaire verschijnt op maandag 4 september. Kunt u mij niet missen? Volg me dan op de “sociale” media. Ik ben niet meer actief op Twitter (of hoe het tegenwoordig ook heet), maar u kunt me wel volgen op Instagram of Mastodon.

Doei!